مهمونی کوچیک ما....

بعد از دهمین روز دیگه اومدیم خونمون مادر جون هم از تبریز اومده بودن مشهد پیشمون.  فردای اون روز یه مهمونی دور همی داشتیم تو خونه مون . مهمونی خیلی خوب بود و همه چی عالی برگزار شد اما .....

اما یه اتفاق حالمو خراب کرده بود. وقتی داشتم لباسهاتو عوض میکردم دیدم که روی دو تا دستات تاول های درشتی زده و زرد رنگه خیلی ترسیدم به مامانی اینا و خاله معصومه نشون دادم گفتن چیز مهمی نیست، حساسیته و جای نگرانی نداره اما فردای اون روز که بردمت پیش دکتر خوارزمی ناراحت شد و گفت واسه اطمینان ببرید پیش دکتر معموری تا مشورت کنم باهاش. تلفنی باهاش صحبت کرد و همون شب یه نامه داد و گفت که حرف من، حرف دکتر معموریه و هرچی ایشون گفتن همون کارو انجام بدیم. وقتی رفتیم دکتر ،همون شب بیمارستان بستریت کرد یه نوزاد 12 روزه ی کوچولوی معصوم زیر سرم و آنتی بیوتیک. دلم خون شده بود. احساس میکردم هیچ چیز خوشحال کننده ای تو دنیا نیست. فقط اشک میریختم. خاله مهدیه هم مثل همیشه کنارمون بود. خداروشکر که حداقل اون بود. قوت قلبم بود. کلی نذر و آیه کردیم و تلفنی عقیقه کردیمت 5 روز توی اون بیمارستان لعنتی بودیم که درو دیوارش وجودمونو می خورد... بنده خدا مادر جون این همه راه از تبریز اومده بود پیشمون ولی چه فایده که ما همش بیمارستان بودیم اون طفلی هم کلی غصه خورد و سختی کشید و دعا میکرد ، اما بلاخره به لطف خدا خطر رفع شد و تو حالت خوب شد. خدایا شکرت مرسی که انقد مهربونی . الهی که هیچ وقت ناراحتی و بیماریتو نبینم مامان جون. خدایا خودت دخترک منو حفظ کن و همیشه سالم و سلامت نگهدارش. آمین

این عکس هم عکست توی تخت بیمارستانه الهی که هیچ مادری درد و ناراحتی فرزندشو نبینه...